- Καταρχήν, δε μου λες ρε Κρίνε: Ζεις χωρίς ψωλή;
- Ε όχι δεν ζω - ζει το ψάρι έξω απ' το νερό; [1]
- Και για πες μας, λοιπόν, μωρό, τί έκανες την Ημέρα Τρίτης Ηλικίας;
- Εκείνη τη μέρα αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, να πάρω έναν παππού. Το είχα πάντα φαντασίωση και θυμάμαι από μικρός να με καυλώνουν κάτι γεροντάκια που κατουράνε και κοιτάνε στα τζουρά. Έτσι είπα μέσα μου: 'ευκαιρία', και κατάστρωσα το σχέδιό μου. Ξυρίστηκα και βγήκα έξω. Την έστησα έξω από έναν ξενώνα ηλικιωμένων κρατώντας ένα κουτί με κουραμπιέδες και περίμενα να εμφανιστεί ο κατάλληλος. Σκέφτηκα πως οι καημένοι έχουν και χαμηλή σύνταξη θα πέσουν στάνταρ στην παγίδα του κουραμπιέ. Έτσι, αγόρασα ένα κουτί από δαύτους από ένα κοντινό ζαχαροπλαστείο και βγαίνοντας έξω, άνοιξα το κουτί και έγλυψα έναν έναν όλους τους κουραμπιέδες - γιατί πολύ γούσταρα την ιδέα αυτοί να τρώνε τόσο αθώα τους κουραμπιέδες μου, μη γνωρίζοντας ότι τους έχω γλείψει.
- Είσαι πολύ κωλόπαιδο πάντως
- Πάντα έτσι με έλεγαν. Που λες, δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ. Έδωσα περίπου έξι κουραμπιέδες και ο έβδομος μου έκατσε. Φορούσε κλασικά υφασμάτινο παντελόνι, με μαύρο φτηνό μοκασίνι, ένα καρό πουκάμισο και ένα καφέ, χουντικό μπουφάν. Κρατούσε νάιλον πλαστικό σακουλάκι με λίγα πραγματάκια που ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν, φάρμακα φαντάζομαι. Είχε σκασμένο πρόσωπο με έντονα χαρακτηριστικά και σκληρά χέρια με χοντρά, κοντά δάχτυλα. Του πρόσφερα έναν κουραμπιέ τον οποίο καταβρόχθισε αμέσως. Μετά πιάσαμε την κουβέντα, περιμένοντας να δράσει ο κουραμπιές. Πράγματι, μετά από λίγα λεπτά ο γεράκος δίψασε και ζήτησε λίγο νερό. Τότε του είπα ότι δεν έχω μαζί μου αλλά μπορώ ευχαρίστως να του προσφέρω ένα ποτήρι νερό και όσους κουραμπιέδες έχουν μείνει στο κουτί, αρκεί να με ακολουθήσει στο σπίτι μου. Αυτός αρχικά αντέδρασε λέγοντάς μου ότι δεν πρέπει να απομακρύνεται από τον ξενώνα αλλά αφού τον διαβεβαίωσα ότι δεν θα το μάθει κανείς, με ακολούθησε. Όταν φτάσαμε στο σπίτι κάθισε στην καρέκλα της κουζίνας, του έβαλα να πιει ένα ποτήρι νερό και του άφησα ανοιχτό το κουτί με τους κουραμπιέδες μπροστά του. Εγώ έκατσα δίπλα σε μια καρέκλα, χαϊδεύοντας διακριτικά το πόδι του, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία. Έτσι, μόλις δάγκωσε τον επόμενο κουραμπιέ, εγώ προχώρησα το χέρι μου και χούφτωσα τον πούτσο του. Αυτός κόντεψε να πνιγεί και καλά από από την έκπληξη, αλλά δε μάσησα - ο πούτσος του άλλα έλεγε. Ήταν αρκετά καυλωμένος, έστω κι αν παρέμενε μαλακός - το αγαπημένο μου άλλωστε. Του τον χάιδεψα λίγο αγνοώντας τον όταν έλεγε "μα τι κάνεις, δεν πρέπει". Μετά από λίγο κατέβηκα κάτω από το τραπέζι και έβαλα το κεφάλι μου ανάμεσα στα πόδια του και πίεσα τον πούτσο του με το μέτωπό μου. Το παντελόνι του ήταν από άγριο ύφασμα και το φερμουάρ κολλούσε διαρκώς, αλλά το άνοιξα και έβαλα το τσουτσούνι του στο στόμα μου. Μύριζε υπέροχα: φτηνό σαπούνι και σιδερωμένο εσώρουχο, λίγο κολόνια μηρτώ που είχε πέσει στην άσπρη, μάλλινη, φανέλα του και ολίγον από την απαραίτητη πουτσίλα. Μπορώ να πω ότι συνολικά μύριζε σαν μωρό. Αυτό μου φάνηκε εντελώς διεστραμμένο για έναν παππού και έτσι η καύβλα μου έφτασε στα ύψη. Εγώ τον τάιζα κουραμπιέδες πάνω από το τραπέζι κι αυτός με τάιζε πούτσα από κάτω. Συχνά με χάιδευε στο κεφάλι και έβγαζε αναστεναγμούς. Μετά από κάμποση ώρα τράβηξε την καρέκλα του και μου ζήτησε να κάτσω πάνω του. Εγώ, με αστραπιαίες κινήσεις του φόρεσα ένα προφυλακτικό και έκατσα στον πούτσο του, χαϊδεύοντας το στήθος του. Με γάμησε τόσο απαλά και ήρεμα που δεν ήθελα να τελειώσει. Μου χάιδευε το σβέρκο και με πίεζε να πάρω όλο το μαλακό, χοντρό καυλί μέσα μου. Κάποια στιγμή μου είπε "σου αρέσει πως σε γαμάω παιδί μου;" ε, και τότε δεν άντεξα, τα έχυσα.
- Οπότε, Κρίνε, τι έχεις να πεις για την τρίτη ηλικία;
- Μια χαρά. Θα ξαναπάω οπωσδήποτε και χωρίς να υπάρχει επέτειος. Απορώ που αυτοί οι άνθρωποι ζούνε ανάμεσά μας και δεν τους είχαμε προσέξει ποτέ. Ήταν πολύ καλύτερα από κάτι παλικαράδες που δε ξέρουν να γαμάνε και βρωμάνε κιόλας. Ο παππούς ήταν τέλειος, ευγενικός, γλυκός, τέλειος πούτσος, που λειτουργούσε άψογα, τι να πω, εντυπωσιάστηκα.
- Μάλιστα. Ευχαριστούμε Κρίνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου