Συνέντευξη με τον Κρίνο

GH: Και δεν μου λές καλέ μου Κρίνε, εσύ πότε έγινες αδερφή; Φαντάζομαι θα μου πεις ότι το ήξερες από πάντα, όπως όλοι.

Κρίνος: Καλέ τι μαλακίες είναι αυτές; Άκου το ήξερα από πάντα. Αυτός είναι ένας μύθος των str8 για να αισθάνονται ασφαλείς. Εγώ δεν είχα την παραμικρή ιδέα. Όχι μόνο δεν είχα ιδέα αλλά δεν είχε καν περάσει από το μυαλό μου, να μα την Παναγία.

GH: Δεν το πιστεύω, και τι έγινε δηλαδή;

Κρίνος: Τι να σου πω, ποτέ δεν κατάλαβα. Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Μάλλον όχι, ήταν μια Κυριακή, αλλά μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Ξύπνησα κατά τοις 12 και πήγα με τα αλάνια για καφέ στην πλατεία, μετά μας πήραν τηλέφωνο οι γκόμενες, πήγαμε και τις μαζέψαμε και τις πήγαμε τουρκολίμανο για φράπα και οφθαλμόλουτρο. Πέρασε λίγο η ώρα, πήραμε τα αμάξια, αφήσαμε τις γκόμενες στο σπίτι και πήγαμε αντροπαρέα γήπεδο. Ε, και δώστου μπύρες και δώστου βρισίδια, κι άλλες μπίρες κι άλλα βρισίδια, χάσαμε και είπαμε να πάμε σπίτι. Ε, όπως γύριζα σπίτι, για κάποιον άγνωστο λόγο αντί να παρκάρω έξω από την πολυκατοικία μου πάρκαρα έξω από ένα πάρκο και για να μη στα πολυλογώ, βρέθηκα πίσω από κάτι πουρνάρια να με γαμάνε τρεις δημόσιοι υπάλληλοι, να τσιμπουκώνω έναν τέταρτο και κάτι άλλοι να παίζουν το πουλί τους από γύρω μου. Ε, κι αφού με χύσαν όλοι αυτοί και κάτι άλλοι που είχαν έρθει στο μεταξύ, είπα να μαζέψω τα βρακιά μου και να φύγω.

GH: Έτσι λοιπόν κατάλαβες ότι είσαι αδερφή;

Κρίνος: Όχι καλέ, ούτε καν πέρασε από το μυαλό μου. Αλλά να, καθώς έβγαινα από το πάρκο ήταν ένα τσούρμο πιτσιρίκια που με κοιτούσαν επίμονα και είπε το ένα στ’ άλλα: «αυτή την αδερφή γαμούσαν μέσα οι υπάλληλοι». Ε, τότε κατάλαβα ότι είμαι αδερφή.

GH: Κι από τότε Κρίνε ζεις χωρίς ψωλή;

Κρίνος: Ε, όχι, δε ζω – ζει το ψάρι έξω από το νερό;

κατέβασε όλο το τεύχος εδώ